Ik mis je, ontzettend hard! Als ik bij je was voelde ik me zo goed. Nu niet meer.. Het doet zo’n pijn aan mijn hart. Ik heb nu echt beseft hoeveel ik van je hou, onnoemelijk veel, tot aan de maan en terug. Met jou kon ik het liefste leven vieren, zonder jou zijn de dagen lang en ontzettend zwaar. Het leven was zo leuk met jou erbij.. Door jou waren alle nachten licht, zelfs met mijn ogen dicht.

Kom je bij me terug?

Ik heb gelukkig zoveel lange jaren van jou mogen genieten en ik hoop dat in de toekomst terug te mogen doen. Je was mijn alles, de reden van mijn dagelijks geluk. Als jij er bent, zijn er geen wolken meer en kan ik de sterren terug zien. Maar nu zijn alle lichten gedoofd. Je bent een vreemde nu voor mij. Waarom ging je bij me weg? Vond je me niet meer leuk? Jij hebt mijn liefde voor het leven, dat weet je toch?

Kom je bij me terug?

Je gaf me de vrijheid om te doen wat ik wou en de kans om mezelf volledig te ontplooien en verschillende dingen te kunnen verwezenlijken. Maar nu kan ik niet veel meer.. Werken is moeilijk, eten is moeilijk, zorgen is moeilijk, me concentreren is moeilijk.. Mijn huis is een stort en mijn geheugen is zoek. Er zit mist in mijn hoofd. Ik ken mezelf niet meer en niets is nog vertrouwd.

Kom je bij me terug?

Ik zaag en klaag veel teveel en dat is omdat jij me verlaten hebt, alleen daarom. Want ik hou van het leven, onnoemelijk veel. Ik vier graag feest, ben graag bij familie en vrienden en doe graag veel in korte tijd. Ik wil zoveel mogelijk genieten! Maar daarvoor heb ik jou nodig, jij hoort erbij, bij mijn leven. Jij fleurt mijn dag.

Kom je bij me terug? Alsjeblief? Zo meteen of vanavond?

Ik zie je graag Slaap. Tot straks?

Je komt als je komt en je gaat als je gaat, maar ik weet zeker, je komt vroeg of laat weer bij mij voorbij.

Liefs, vanwege je beste vriendin, Sófie