Ik ben Life coach geworden omdat dat voelt als een verlengde van mezelf.

Mijn vorige jobs kostten mij al mijn energie en ik had het zelf niet door, totdat ik op die spreekwoordelijke muur ben gebotst. Jarenlang heb ik gewerkt als manager of zaakvoerder in bedrijven. Ik was er goed in, ik deed het graag, maar het was niet ík.

Als jonge twintiger moest ik mezelf continu bewijzen in die harde zakenwereld. Ik moest onderhandelen en contracten afsluiten met grote bedrijven, werknemers aannemen, maar ook ontslagen. Ik volgde tal van opleidingen om die harde sales toe te kunnen passen in de praktijk. Naar de buitenwereld toe, leek het alsof dit alles mij makkelijk afging, maar het tegendeel was waar. Op moeilijke dagen weende ik mezelf, praktisch elke avond, in slaap. Ik vond het zo erg voor die mensen die dan nu zonder werk zaten. Zouden ze boos zijn? Dat wil ik niet. Ik wou ze geruststellen en ander werk voor ze zoeken..

Ik wilde ze op een goede manier benaderen en ze vooruit helpen, niet achteruit..

Net dat aspect ben ik gaan uitdiepen, alle soorten trefwoorden omtrent ‘anderen helpen op een positieve manier’ heb ik in google ingetypt. Tot ik de curus life coach ontdekt had. Tijdens mijn opleiding, vroegen ze naar mijn kwaliteiten. Ik was ervan overtuigd dat mijn grootste kwaliteit was, dat niemand aan mij kon zien hoe ik me voelde m.a.w ik ben Sófie en ik draag al heel mijn leven het masker van ‘sterke zakenvrouw’. Nu pas besef ik hoe belachelijk dat klinkt. Echter had ik dat masker wel nodig om te kunnen overleven zowel in die zakenwereld als in mijn privéleven. Als ik mezelf kwetsbaar durfde tonen dan werd ik daar op ‘gepakt’.

Ik zat niet op mijn plaats, wist duidelijk nog niet wie ik was, tot mijn toenmalige docent mij met de neus op de feiten drukte. Ik denk dat ik alle soorten emoties de vrije loop heb gelaten tijdens mijn opleiding (was onvermijdelijk) en door mijn eerdere overtuiging over ‘het laten zien van emoties’ was ik er dan ook van overtuigd dat ik grandioos zou falen over de hele lijn. Het tegendeel bleek waar, ik studeerde af met ‘grote onderscheiding’ en de opmerking die erbij stond was: ‘Sófie heeft ontdekt wat haar kracht is en dit zal haar een uitstekende coach maken.’ Ik was op dat moment nog in de war, maar ondertussen heb ik al 6 jaar, succesvol, mijn eigen coachingspraktijk.

Wat ik daar vooral doe, is mezelf zijn. Mijn authentieke zelve, een empathische hoogsensitieve vrouw ondersteund door kennis, zelfvertrouwen en eigenwaarde. Ik ben gewoon Sófie, zowel privé als in mijn praktijk. Eindelijk hoef ik geen masker meer op te zetten om zo te verbergen wie ik écht ben.

Geen taboes en geen maskers meer, wat een bevrijding! Wat ik hier nu juist leuk aan vind, is dat ik andere mensen kan helpen om in hun kracht te staan en hun dromen na te jagen, ze kan helpen ontwikkelen op persoonlijk vlak en ze leren bewust te worden van wie ze écht zijn. Ze motiveren en steunen en hen terug op het juiste pad helpen. Zijn wie je bent, op alle vlakken in het leven is voor velen nog steeds een uitdaging. De angst om afgewezen te worden is groot. Toch zal dit je minder energie kostten en de kans op een gelukkiger leven vergroten. De moeite waard toch? Weet jij wie je écht bent, wat je kwaliteiten zijn en lééf je daarnaar?

Wil je weten welke stappen ik heb moeten nemen om hier te geraken en te ontdekken wie ik écht was, wat ik heb achtergelaten heb en welke praktische oefeningen ik heb toegepast om uiteindelijk een leven uit te bouwen dat bij mij past? Dan is mijn boek zeker iets voor jou! Schrijf je hier in en ontvang binnenkort gratis mijn eerste hoofdstuk.

Groetjes,

Gewoon Sófie.