Ik weet nu iets meer dan 10 jaar, dat ik hoogsensitief ben. Dus al wel wat langer dan toen de boeken van Elaine Aron bekend werden en dit persoonlijkheidskenmerk een hot item werd in de media. Ik heb het, zoals de meesten onder ons, niet zelf ontdekt.
Toen ik er op een bepaald moment helemaal onder door zat, verwees mijn dokter me door naar een kinesist voor ademhalingsoefeningen. Ik begreep er helemaal niets van. Ik kon toch al ademen?! Neen, blijkbaar kon ik heel goed hyperventileren, maar niet ademhalen via mijn buik. Op een dag lag ik daar op de tafel van de kinesist met één hand op mijn buik, dat verondersteld was op en neer te gaan en 1 hand op mijn borst, dat niet diende te bewegen. Ik vertelde honderduit over wat ik had meegemaakt de voorbije jaren. Na een aantal sessies, gaf zij mij, zonder veel woorden een heel dun boekje mee over hooggevoeligheid. Ze vroeg me het te lezen, en haar te laten weten of ik mezelf erin kon terugvinden. Eerlijk gezegd, heb ik het boek slechts diagonaal doorgelezen en het na enige tijd teruggegeven met de woorden: ´Tja, misschien wel..´
Zij vertelde mij over haar leven en hoe ze verschillende keren in het jaar tijd voor zichzelf nam en regelmatig alleen op reis ging, om op te laden. Ze raadde mij aan dat ook te doen en bijvoorbeeld om de 5 weken, 1 week vrij te nemen ‘om te bekomen’. Maar ik had er weinig oor naar. Hoe ging ik zoiets in godsnaam bij mijn werkgever uitleggen? Ik begreep absoluut niet wat ze daarmee wou zeggen en wou nog minder de persoon zijn die omschreven werd in dat boek. Ik deed er dan ook helemaal niets mee, om uiteindelijk een jaar volledig burned out, thuis te zitten.
Nu, meer dan 10 jaar later, ben ik haar enorm dankbaar.
Zij heeft gezien, vooraleer ik het zelf doorhad, dat ik ‘anders’ was en wat ik nodig had om te herstellen.
De hsp’ers onder ons herkennen andere hoogsensitieven heel snel. In mijn praktijk, weet ik al redelijk snel wie er over mij zit. Ik heb hen regelmatig sneller door, dan zij zichzelf. Ik zie nu in dat ik een gave heb, die niet iedereen gegeven is. Nee, het is geen 6 de zintuig. Maar 5 dezelfde zintuigen, die extra sterk ontwikkeld zijn en heel anders gebruikt en ervaren worden. Ik zie het leven anders.
Ik ben zo geboren, hoogsensitief, met een anders werkend brein, dan de andere 80% van de bevolking.
Ook al had ik het soms graag anders gezien, ik ben blij dat ik nu weet hoe ik ermee moet omgaan, hoe ik die hoogsensitiviteit kan omzetten naar een sterkte. Sterker nog, ik heb er mijn beroep van gemaakt. Het enige wat ik moest leren, was gewoon mezelf zijn en een leven opbouwen dat ik aan kon.
Helaas ontdekken de meesten onder ons pas dat ze hoogsensitief zijn, nadat ze gevloerd werden door één of andere ziekte. Zelfs dan nog, is het voor hen moeilijk om te aanvaarden dat het vanaf nu anders moet.
Indien je hier graag meer over te weten wenst te komen, aarzel niet mij te contacteren.
Mijn volledige levensverhaal kan je binnenkort lezen in mijn biografie.
Heb je vragen over hoogsensitiviteit? Aarzel niet mij te contacteren via de contactpagina.