Eerst even persoonlijk: Deze ochtend had ik mezelf voorgenomen om verder te schrijven aan mijn boek. Echter houdt een recent voorval over onrecht, mijn gedachten gegijzeld en ik besloot dit eerst neer te pennen.

**************************************

Mijn hart stond stil gisteren, toen ik te horen kreeg dat mijn zoontje van 1,5 jaar afgeslagen werd -ja, exact deze woorden werden gebruikt- door een 5 jarige agressieve kleuter, die met voorbedachte rade recht op zijn doel afging en de crèche op één of andere manier was binnengedrongen.. Mijn lieve zoon, die amper een vlieg zou kwaad doen en voor iedereen zo zachtaardig is. Mijn hart doet pijn. Ik hoorde het verhaal echter een dag later. Het vervelende is dat ik op zo’n moment niet altijd goed uit mijn woorden kom, ik was in shock. Het lijkt alsof ik op dat moment een klap in mijn gezicht krijg en tijdelijk niet meer kan functioneren. Een gevoel van ongeloof overheerst en verstompt iedere reactie.

Vervolgens kom ik weer bij (dit kan wel een aantal dagen duren!) en vechten pijn, verdriet en boosheid om aandacht. Uiteindelijk winnen ze alle drie en loop ik als een kip zonder kop te kakelen. Tegen wie het maar wil horen, maar vooral tegen mijzelf, in mijn hoofd.
Is mijn kind dan nergens écht veilig?! Is dit écht de wereld waarin wij leven? Hoe kan ik hem beter beschermen? Welke maatregelen neem ik? Dien ik maatregelen te nemen? Wat beweegt die kleuter ertoe om zoiets te doen? Contacteer ik de ouders? Waarom contacteren ze mij niet? Gaat hij hier een trauma aan overhouden? Hoe kan ik dit vermijden naar de toekomst toe?

Geraakt tot in mijn kern ben ik. Dit is zo onrechtvaardig, heel oneerlijk en een compleet nutteloos gevecht. Hoe is dit überhaupt kunnen gebeuren? Ik weet dat deze situatie mij nog lang zal achtervolgen.. Ik ben amper bekomen van de vorige situatie, die ongestraft aan de wereld voorbij ging. Mijn peuter werd vóór zijn 2 jaar al op een heel harde manier geconfronteerd met veel te veel onrecht..

************************************

Mensen die hooggevoelig zijn hebben vaak heel veel moeite met onrechtvaardigheid. Het voelt namelijk alsof ze tot in hun kern worden geraakt. Ook als het niet over hen gaat, maar even goed over iemand anders. Bijvoorbeeld wanneer iemand oneerlijk wordt behandeld of indien ze zelf onderdeel zijn van het verhaal.

Omdat onrechtvaardigheid pijn doet tot in je ziel, zit daar ook een sleutel tot verandering. Want je ziel geeft een duidelijk teken waar jij naar mag leren handelen. (Leren) opkomen voor jezelf én de ander, hoe lastig het soms ook is, is recht doen aan je ziel.

Hoe ga ik om met onrecht?

1) Laat je gevoelens tot uiting komen; blaas stoom af, huil, lach of schreeuw. Het maakt niet uit wat je doet, als je maar je emoties uit, opkroppen heeft geen zin. Je bent vaak geneigd om de emoties die onrecht oproepen uit de weg te gaan. Maar probeer de volgende keer je te uiten. Als het niet direct op dat moment lukt -omdat je het misschien eng vindt-, doe het dan op een later moment. Zet de muziek hard aan en gil of schreeuw mee, schrijf het op papier als dat meer bij je past of praat er met iemand over. Wat je ook doet, geef ruimte aan je emoties.

2) Probeer van op een afstand naar de situatie te kijken. Wat is er gebeurd? Wat heeft je (precies) geraakt, waarom en wat zegt dit over jou? Wat kan je hiervan leren?

3) Bedenk wat je met de uitkomst van stap twee wilt doen. Wil je terugkomen op de situatie waarin je onrecht hebt ervaren? Hier nog eens over praten en de woorden gebruiken die je eerder niet kon vinden? Of wil je het laten voor wat het is en lukt dat dan ook? Is het hetgeen wat je ervan geleerd hebt voldoende? Wat heb jij nodig om later met een tevreden gevoel terug te kijken, in de wetenschap dat jij voor jezelf bent opgekomen? Je hoeft hiervoor dus niet altijd de confrontatie aan te gaan. Soms is het opschrijven van je gevoelens of er met iemand anders over praten voldoende. Dit kan je inzicht geven in hoe je er in de toekomst misschien anders mee kan leren omgaan. Het gaat erom dat je stap voor stap bewuster leert kijken naar de situaties waarin jij onrecht ervaart. Zodat je gaandeweg steeds meer recht leert doen aan jezelf of de ander.

4) Vermijd het kijken naar onrechtvaardige situaties: zoals bijvoorbeeld advertenties over dierenmishandeling op facebook klik dan het vakje ´dit wil ik niet meer zien´aan.) Dit wil niet zeggen dat je er niet om geeft, maar omdat je er écht niet tegen kan. Ik ben de eerste om petitie te tekenen i.v.m. het welzijn van dieren, maar de foto´s en de verhalen er omtrent lezen, probeer ik te vermijden. Net hetzelfde bij verdwijningen van kinderen, verschrikkelijk nieuws dat helaas heel regelmatig verschijnt op facebook. Ik zal het bericht wel delen, maar ik lees het bijgevoegde bericht niet. Ik kijk ook niet naar het nieuws en lees geen krant (niet online, noch offline).

5) Als mensen je een verhaal beginnen vertellen over onrechtvaardigheid en je vind het te confronterend, dan vraag je hen niet verder te vertellen of het over iets anders te hebben. Het is ok als je dit niet aan kan, geef wel duidelijk aan dat je wel geeft om hun gevoelens maar dat je liever bespaard blijft van de details.

6) Leer opkomen voor jezelf. Wanneer je rechtstreeks geconfronteerd wordt met onrechtvaardig gedrag, leer dan opkomen voor jezelf. Sta het niet toe dat iemand anders (wie dan ook!) jou op een onrechtvaardige manier behandeld. Ontwikkel voldoende zelfvertrouwen om dit te doen!